هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناتوانی خود در بیان احساساتش می‌گوید و خود را به سیاهی تشبیه می‌کند که بارها امتحان شده است. همچنین، از تقدیر خود که مانند ابر است و در باغ دنیا با دل افسرده به فغان مشغول شده، سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، لحن اندوهناک و استفاده از استعاره‌های پیچیده، مناسب مخاطبان با درک ادبی بالاتر است.
شمارهٔ ۴۰۱
یکقلم از من نیاید رو سفیدی در وجود
چون سیاهی،گر دو صد ره امتحانم کرده اند
شیوه ابر است طغرا قسمتم در باغ دهر
با دل افسرده، سرگرم فغانم کرده اند
چون سیاهی،گر دو صد ره امتحانم کرده اند
شیوه ابر است طغرا قسمتم در باغ دهر
با دل افسرده، سرگرم فغانم کرده اند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
