هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از احساس غم و اندوه خود در غیبت معشوق می‌گوید. حضور نداشتن معشوق باعث شده تا حتی زیبایی‌های طبیعت مانند گل‌ها برایش رنگ ببازند و جهان در نظرش پر از غبار و اندوه شود. آه شاعر چنان تاثیری دارد که حتی آب جهان را متلاطم می‌کند.
رده سنی:
15+
محتوا از نظر عاطفی پیچیده است و درک کامل آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۴۰۰
بی توام در سیر گل، تن با خزان همدرد شد
هر کجا چیدم گل سرخی، به دستم زرد شد
بس که در دل داشتم از ساقی دوران غبار
عالم آب از نسیم آه من پر گرد شد
هر کجا چیدم گل سرخی، به دستم زرد شد
بس که در دل داشتم از ساقی دوران غبار
عالم آب از نسیم آه من پر گرد شد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
