۹۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۵۷

من و آن گوشه وحدت، که ز بینایی دل
چون نشینم، به تماشای جهان برخیزم

بجز این نیست میان من و اسکندر فرق
کو پی آب رود، من پی نان برخیزم

رشک آن حسن بهاری چو شود آفت باغ
موسم گل، به تماشای خزان برخیزم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.