هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از خود به عنوان تنها کسی یاد می‌کند که مادر زمانه او را با غم و رنج پرورش داده است و تأکید می‌کند که هیچ‌کس دیگری چنین پرورشی ندیده است.
رده سنی:
15+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، موضوع غم و انزوا نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی دارد.
شمارهٔ ۵۷۰
جز من که داده مادر دهرم ز غصه شیر
کس پرورش نیافته هرگز به دوش غم
کس پرورش نیافته هرگز به دوش غم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
