هوش مصنوعی:
شاعر در این اشعار از رنج‌های عاطفی و ناامیدی خود سخن می‌گوید، از بی‌وفایی و ستم معشوق شکایت دارد و از غم و اندوه شبانه و بی‌عدالتی روزگار می‌نالد. او احساس می‌کند که حتی با نابودی جهان نیز آرامش نخواهد یافت.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاطفی عمیق، ناامیدی و اندوه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک کامل این اشعار نیاز به بلوغ عاطفی و شناخت ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۵۷۳
در وفا، انکار آن شوخ ستمگر می کنم
آنچه از بی رحمی اش گویند، باور می کنم
چرخ می خندد ز روی شادمانی تا سحر
شام غم چون گریه از بیداد اختر می کنم
دل تسلی نیست در ماتمسرای فوت وقت
گر دو عالم خاک را یکبار بر سر می کنم
آنچه از بی رحمی اش گویند، باور می کنم
چرخ می خندد ز روی شادمانی تا سحر
شام غم چون گریه از بیداد اختر می کنم
دل تسلی نیست در ماتمسرای فوت وقت
گر دو عالم خاک را یکبار بر سر می کنم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
