هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از احساس ناتوانی و ستمی که بر او رفته است سخن می‌گوید. او خود را مانند خاکی می‌بیند که زیر لگدهای ستم له شده و مانند زمینی است که زیر پای آسمان افتاده. شاعر از گستردگی ستم در دنیایی که به نظر محدود و تنگ می‌آید، متحیر است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی مانند ستم و ناعدالتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
شمارهٔ ۵۹۰
می رود بر باد، خاکم از لگدکوب ستم
چون زمین افتاده ام در زیر پای آسمان
حیرتی دارد دلم کآخر چه سان گنجیده است
وسعت آباد ستم، در تنگنای آسمان
چون زمین افتاده ام در زیر پای آسمان
حیرتی دارد دلم کآخر چه سان گنجیده است
وسعت آباد ستم، در تنگنای آسمان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
