هوش مصنوعی:
در این متن شاعر از ناسپاسی انسان در برابر نعمتهای خداوند و عواقب آن سخن میگوید. با وجود برخورداری از نان (نماد روزی و نعمت)، به دلیل عدم شکرگزاری، قحطی آب (نماد خشکسالی و تنگدستی) رخ داده است.
رده سنی:
12+
مفاهیم موجود در این شعر مانند شکرگزاری و پیامدهای ناسپاسی نیاز به درک نسبی از مسائل اخلاقی و مذهبی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.
شمارهٔ ۵۹۱
بر سر خوان امید، قحط دم آب شد
بس که نکردیم شکر، از لب نان داشتن
بس که نکردیم شکر، از لب نان داشتن
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.