هوش مصنوعی:
شاعر از باقی ماندن شراب در قرابه و آب در کوزه اظهار تأسف می‌کند، در حالی که لب تشنه است. همچنین از ناپدید شدن عکس گل در آب و باقی ماندن تنها تپش آب ابراز اندوه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و احساسی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین ممکن است برخی از مفاهیم مانند شراب و تشنگی به عنوان استعاره‌های عرفانی برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۶۵۷
به قرابه از صبوحی، قدح شراب مانده
لب تشنه را چه حاصل، که به کوزه آب مانده
لب جویبار چشمم، نخورد چه سان تاسف
که رمیده عکس آن گل، تپشی به آب مانده
لب تشنه را چه حاصل، که به کوزه آب مانده
لب جویبار چشمم، نخورد چه سان تاسف
که رمیده عکس آن گل، تپشی به آب مانده
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
