هوش مصنوعی:
در این متن، کوه به عنوان نماد بزرگی و عظمت توصیف شده که هیچ فیضی از آن به دیگران نمیرسد و صحرا بیفایده در پیشگاه آن دامن خود را گشوده است. این تصویر نشاندهندهی بیتأثیری بزرگان در برابر نیازهای دیگران و بیهودگی تلاشهای اطرافیان است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم نمادین و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و更适合 برای مخاطبانی با درک ادبی و تفکر انتزاعی است.
شمارهٔ ۶۶۶
از کوه چون بزرگان، فیضی نمی تراود
صحرا عبث به پیشش، دامان خود گشاده
صحرا عبث به پیشش، دامان خود گشاده
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.