ستم ز نرگس مستت ستمگری آموخت
جنون ز زلف سیاه تو داوری آموخت

ترا خدایی آموزد ار اراده کنی
به یوسف آنکه طریق پیمبری آموخت

ترا به حسن ستایش کنند و زآن غافل
که حسن هم ز جمال تو دلبری آموخت

چه یوسفی تو که از ذوق نامه بردن ما
روان دلبر کنعان کبوتری آموخت

به گنجهای قناعت فرونیارد سر
ز همت آنکه فسون توانگری آموخت

شدیم بلبل و از بخت ما درین گلشن
بهار همچو خزان کیمیاگری آموخت

هزار درس نکواختری فصیحی بود
در آن دیار که بختم بداختری آموخت