۹۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۸۴

از عمر دمی را به غمی باز نبستیم
یک پرده آهنگ برین ساز نبستیم

ما ساده‌نوایان بهشتیم چو بلبل
مرغوله بیهوده بر آواز نبستیم

در دام فتادیم صد افسوس کز آن پس
بر بال و پر خود پر پرواز نبستیم

تعویذ نکوییست وفا حیف که آن را
بر بازوی آن زلف فسون‌ساز نبستیم

کردیم فصیحی به فسون شکر که خود را
بر دامن آن غمزه غماز نبستیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.