کسی که کرد نفی تفسیر من
که این زوست باشد از پیش ازین

بخندد ابلیس بر آن بینوا
که این بود ز احمقان اولین

دو صد هزار نظم و نثر صفی
جهان نموده چون بهشت برین

تو اغشمی که نشنوی بوی گل
چه حاصلت ز سنبل و یاسمین

چه حاصل آنکه آفتاب منیر
بتابد آن بهر خفاش و عمین

صفی نرنجد از کلام حسود
که گفته حرفی از ره حقد و کین

ولیک باشدم از اینرو دریغ
که حق نموده لعن بر مفترین

بر او دهد خدای توفیق آن
که تا شود به بخردی همنشین

«صفی علیشاه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir