بود احوال افاضات مواهب
سوی عید از جناب رب واجب

شود وارد به عبد از حسن اعمال
که قلب و نفس از و گردد نکو حال

ز حق نازل به محض امتنان است
دل از وی در تحول هر زمانست

برد دل را زپستی سوی بالا
هماره تا جناب حق یکتا

بماند از ترقی گر زمانی
رسیده بروی از فعلی زیانی

هر آن دل در عمل بی عیب و نقص است
ز تحویل نکو دایم به رقص است

اگر آگه شوی ز احوال کان چیست
یقین دانی که غیر از موهبت نیست

چو یابی در طریقت اجر اعمال
شوی خود مستعد بر حسن احوال