شود ظاهر به سالک در اوایل
یکی نوری و گردد زود آفل

مرا آن را بارقه خوانند سلاک
که بر دل همچو برق آید ز افلاک

ز افلاکم غرض گردون روحست
که از وی قلب سالک را فتوح است