بود حال آنکه بر قلب است وارد
بمحض موهبت از حق واحد

بدون اجتلابی با تعمل
چه حزن و خوف و قبض و بسط بالکل

که چون وارد شود ناگاه بر دل
هم آید از صفات نفس زایل

چو مثل او ز پی آید بتوفیق
نیاید یا دگر چون او بتحقیق

اگر باید بحال خود دوامی
شود مر اهل حالت را مقامی