مریدی خواست از پیری اجازت
که در کوهی کشد چندی ریاضت

در آن مغازه روی دید ماری
گرفت او را بدست از اختیاری

گزیدش مار و بردندش به تدبیر
ز بیم مرگ او را جانب پیر

بگفتش پیر عقلت از چه شدپست
که بگرفتی تو مار خفته بردست

بگفتا از تو بشنیدم که اشیاء
همه حقند در پنهان و پیدا

بکف زانرو گرفتم اژدها را
که با خود آشنا دیدم خدا را

بگفتش پیر حق در صورت قهر
اگر بینی ازو بگریز صد شهر

بصورتهای لطفی سوی او رو
ز صورتهای قهرش بر حذر شو

چوبی هر صورتش دیدی معادل
ترا سر حقیقت گشته حاصل