هوش مصنوعی: این متن به موضوع حضور معنوی و شهود عرفانی می‌پردازد. شاهد (معشوق یا حقیقت الهی) به‌صورت صریح و بدون نیاز به مکان در دل حاضر می‌شود و از طریق تجلی، وجد و حالات قلبی خود را نشان می‌دهد. این حضور گاه از علم لدنی (علم بی‌واسطه الهی) سرچشمه می‌گیرد و برای مشاهدات مختلف با شواهد گوناگون ظاهر می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، زبان شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۱۵۰ - باب الشین الشاهد

ز شاهد گر بپرسی بس صریح است
حضورت گر محیط آید صحیح است

با ینمعنی که دل را در احاطت
فرو گیرد بتأثیر بساطت

گهی باشد که از علم لدنیست
که محتاج محلی یا مکان نیست

بود هم کز تجلی یا شهود است
بقلب از وجد و حالی در نمود است

غرض شیئی که حاضر در دل آید
ز تأثیر شهود ار کامل آید

بود آنشاهد از بهر مشاهد
باقسامی که گفتم با شواهد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۴۹ - سوادالوجه
گوهر بعدی:بخش ۱۵۱ - شعب الصدع
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.