هوش مصنوعی: این متن به انتقاد از افرادی می‌پردازد که ادعای درویشی و تصوف دارند اما فاقد دانش و تجربهٔ واقعی در این مسیر هستند. آن‌ها بدون آگاهی از رسوم فقر، ذکر و اوراد، و بدون خدمت یا رنج در طریقت، تنها با تکیه بر نام‌ها و مدارک ظاهری، خود را درویش می‌نامند. شاعر تأکید می‌کند که این افراد با دریای عمیق معنویت فاصله‌ای بسیار دارند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی در مورد عرفان و تصوف است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی ادبیات عرفانی دارد. همچنین، نقدهای اجتماعی مطرح‌شده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

بخش ۱۶۳ - التمیز

نپنداری شیوع این کودکانند
که لایق بر مویز و گردکانند

گروهی عاری از رسم تصوف
بزی فقر بینی از تکلف

نه آگاه از رسوم فقر و ارشاد
نه واقف بر رموز ذکر و اوراد

نه هرگز دیده مردی در طریقت
نه هرگز در مقامی کرده خدمت

نه رنجی برده بر حق یا بباطل
نه نوری دیده ثابت یا که آفل

عواملی چند او را گشته منقاد
جز اینش مایه‌ئی نمود در ارشاد

فکنده لاف درویشی بعالم
شده قانع باسمی نا مسلم

در اوصافش کمال نافذی نه
بدست از شیخیش جز کاغذی نه

که این هست از فلان شیخ و فلان پیر
باین عذرم بود هر نقص بپذیر

غرض معنی سوادی لفظ و حرفست
نه همسر قطره با دریای ژرف است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۶۲ - حکایت ابوحمزه
گوهر بعدی:بخش ۱۶۴ - باب الصاد صاحب‌الزمان و الوقت و الحال
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.