هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم «بسط» (گسترش) از دیدگاه عرفانی و فلسفی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که هرگونه بسط و گسترشی در جهان، از جانب خداوند است و باید با نظم و حکمت الهی هماهنگ باشد. او مثال‌هایی از بسط در طبیعت (مانند شکفتن گل با وزش باد صبحگاهی، تاریکی شب و روشنایی روز) و در زندگی انسان (مانند قدرت سلاطین و تنفس موجودات زنده) می‌آورد و تأکید می‌کند که هر چیزی به اندازه‌ای که شایسته آن است، بسط می‌یابد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به دانش پایه‌ای در زمینه ادبیات عرفانی و تفکر اسلامی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و واژگان تخصصی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۲۲۸ - عبدالباسط

تو عبدالباسط آنرا دان که مبسوط
بود خیرش ز حق بر خلق و مضبوط

بنفس و مال و هر چیزی که واضح
بود باشد بخلق از حق مفرح

هر آن بسطی که آن باشد موافق
بامر حق رساند بر خلایق

از و یابند اشیاء انبساطی
که در هر رتبه دارند انضباطی

ز بسط است آنکه بی‌اصل و گزافست
بعقل وش رع و نظم کل خلافست

بود بسط آنکه گل بشگفت و آگاه
شد از جنبیدن باد سحرگاه

ز تاریکی بود بسط لیالی
دگر هم بسط روز از شمس عالی

بدینسان بسط هر شیئی مناسب
بحال اوست گر دانی مراتب

تجلی چون نماید اسم باسط
بعبدی اوست در بسط از وسایط

رساند بسط ظلمت را بشبها
فرستد بسط سوزش را به تبها

کشاند بسط وسعت را بصحرا
نشاند بسط جنبش را بدریا

فروشد بسط جلوه بر بساتین
دهد بسط آن صلابت بر سلاطین

دهد باشد گرت بسط تفرس
بهر ذی روحی او بسط تنفس

نماید داری ار بسط معانی
جهات سته را بسط مکانی

بدینسان بر همه اشیاء عالم
دهد بسطی بقدر وسع فافهم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۲۷ - عبدالقابض
گوهر بعدی:بخش ۲۲۹ - عبدالخافض
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.