هوش مصنوعی: این شعر به ستایش عدالت الهی و نقش آن در جهان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که عدل الهی در تمامی پدیده‌های جهان تجلی یافته و هر چیزی به حق خود می‌رسد. تفاوت‌ها در جهان ناشی از استحقاق ذاتی اشیاء است و نه اجبار. عدالت، حق هر موجودی را به او می‌رساند و این امری طبیعی و عادلانه است.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم فلسفی و عرفانی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات ادبی و فلسفی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامفهوم باشد.

بخش ۲۳۵ - عبدالعدل

ز عبدالعدل گویم با تو حالی
تو هم بشنو بگوش اعتدالی

بود او مظهر عدل الهی
بزیر عدلش از مه تا بماهی

تجلی کرد ذات ذوالجلالش
باسم عدل در عین کمالش

پس او بالحق کند تعدیل در خلق
چو غرق بحر ذوالعدل است تا حلق

ز حق دارد وفا در حکم مطلق
بحق هر چه ذی حق است از حق

رساندن حق جلوه بربساتین
رساندن حق سبزی بر ریاحین

رساندن حق بریدن بخنجر
رساندن حق جنبیدن بصرصر

رساندن حق آب و رنگ بر گل
دگر هم حق شیدایی به بلبل

دگر برانگبین حق حلاوت
دگر بر یاسمن حق لطافت

دگر بر روز حق روشنائی
دگر برلیل حق تیره رائی

ادای حق هر شئی بدینسان
عدالت باشد اریابی تو آسان

تفاوتها باستحقاق اشیاءست
نه جبر است این حقوق جمله بر جاست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۳۴ - عبدالحکم
گوهر بعدی:بخش ۲۳۶ - عبداللطیف
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.