هوش مصنوعی:
عبدالعظیم با فروتنی و اخلاص در ولایت، تجلی حق را در عظمت خود نشان می‌دهد. او با ذکر و ثنای بلندش در میان مردم، محبت و حسن ولایش را نمایان می‌سازد. از فرط فروتنی، به قرب سلطان عزت می‌رسد و هرکس از عظمت او بهره‌مند می‌شود و در برابر او خاکسار می‌گردد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر نامفهوم باشد.
بخش ۲۳۹ - عبدالعظیم
بود عبدالعظیم آنکو ز رتبت
کند بر وی تجلی حق بعظمت
پس او آرد تذلل در ولایت
ادای حق عظمت را بغایت
بچشم خلق پس ذات قدیمش
ز عظم خویش بنماید عظیمش
نماید مرتفع ذکر و ثنایش
میان خلق از حسن ولایش
چو خالی شد ز خویش از فرط ذلت
رسد تو قیرش از سلطان عزت
بهر کس افتد از عظمت نگاهش
شود او در تذلل خاک راهش
کند بر وی تجلی حق بعظمت
پس او آرد تذلل در ولایت
ادای حق عظمت را بغایت
بچشم خلق پس ذات قدیمش
ز عظم خویش بنماید عظیمش
نماید مرتفع ذکر و ثنایش
میان خلق از حسن ولایش
چو خالی شد ز خویش از فرط ذلت
رسد تو قیرش از سلطان عزت
بهر کس افتد از عظمت نگاهش
شود او در تذلل خاک راهش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۳۸ - عبدالحلیم
گوهر بعدی:بخش ۲۴۰ - عبدالغفور
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
