هوش مصنوعی:
این متن به موضوع عظمت و کبریایی خداوند و تفاوت آن با کبر و غرور ناپسند انسانی می‌پردازد. عبدالکبیر از کبریای حق سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که کبریایی حقیقی تنها از آن خداست و انسان‌ها باید از غرور بی‌جا پرهیز کنند. همچنین، متن به فضل و کمالی که خداوند به برخی افراد عطا کرده است، اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی عمیق است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مضامین آن نیاز به دانش پایه‌ای از مفاهیم دینی و فلسفی دارد.
بخش ۲۴۳ - عبدالکبیر
دگر عبدالکبیر این ناگزیر است
که او از کبریای حق کبیر است
زکبر حق نه کبر غیر لایق
نماید کبریائی بر خلایق
ز کبر خود فنا شد کبریا یافت
ز حق این کبریائی در فنا یافت
از آن فضل و کمالی کش خداداد
بزرگی بر تمام ما سوا داد
تجلی کرد از اسم کبیرش
نمود از کبر خود صاحب سریرش
که او از کبریای حق کبیر است
زکبر حق نه کبر غیر لایق
نماید کبریائی بر خلایق
ز کبر خود فنا شد کبریا یافت
ز حق این کبریائی در فنا یافت
از آن فضل و کمالی کش خداداد
بزرگی بر تمام ما سوا داد
تجلی کرد از اسم کبیرش
نمود از کبر خود صاحب سریرش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۴۲ - عبدالعلی
گوهر بعدی:بخش ۲۴۴ - عبدالحفیظ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
