تو عبدالمحصی آنرا دان که بینش
دهندش بر شمار آفرینش

بهر شیئن بود علم و احاطت
بموجودات کونینش بساطت

ز هر شیئی با جمال و بتفصیل
دهندش آگهی بی‌وجه تاویل

بود این کشف قلب و نور باطن
که اشیاء بر ضمیرش شد معاین

ز تعداد خلایق یک زمانش
نگردد ترک چیزی از عیانش

ز ثبتش نیست خارج هیچ فردی
ز ضبطش نیست بیرون خار و وردی

نکو داند شمار ما سوا را
شمار هر عیان وهر خفا را