۸۳ بار خوانده شده

بخش ۲۶۷ - عبدالممیت

بود عبدالممیت آن کز ولایش
بمیراند حق از نفس و هوایش

چو مرد از نفس بر حق زنده گردد
باوصاف نکو پاینده گردد

ز شهوت و ز غضب چون مرد بازش
نماید زنده حق غیر از مجازش

بدینسان بر نفوسش بی‌توقف
دهد حق باز تأثیر و تصرف

که باشد بر اماته خلق قادر
ز نفس و حال و اخلاق مغایر

تواند پس بحقشان زنده سازد
بنور عقلشان پاینده سازد

چه باشد تا که قدر همت آن
که گیرد زین مؤثر روح و ریحان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۶۶ - عبدالمحیی
گوهر بعدی:بخش ۲۶۸ - عبدالحی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.