هوش مصنوعی: این متن به ستایش و توصیف عظمت و جلال الهی می‌پردازد و بیان می‌کند که همه کمالات از آن خداوند است. همچنین، اشاره می‌کند که اهل باطن و صاحبان سرائر، مظاهر اسماء الهی هستند و دشمنان خداوند از عظمت او می‌ترسند. متن تأکید می‌کند که همه صفات برتر از آن خداوند است و دو عالم در برابر جلال او ناچیز هستند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۲۹۱ - عبدذی اجلال و الاکرام

بیان ما ز عبد ذوالجلال است
که اعلی و اجل در هر کمال است

اجل و اکرامش حق کرد و جا داشت
که بر جیا آنچه جز حق بود بگذاشت

باوصاف الهی متصف شد
بدل شمس جلالش منکشف شد

چنان کاسمای او باشد معلا
ز توصیف و تنزه نزد دانا

هم اینسانند ارباب سرائر
که اسماء را شدند آنها مظاهر

نه بیند دشمنی او را برؤیت
مگر کز وی بدل گیرد مهابت

گرامی دارد او هم متقین را
نماید خوار و پست اعدادی دین را

ز هر وصفی که پنداری اجل است
دو عالم نزد اجلالش اقل است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۹۰ - عبدمالک الملک
گوهر بعدی:بخش ۲۹۲ - عبدالمقسط
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.