هوش مصنوعی:
این متن به موضوع ذات بیچون و غیب الهی می‌پردازد و بیان می‌کند که هیچ‌کس به کنه ذات خداوند راه ندارد و تنها خود او از آن آگاه است. ذات الهی از ادراک دیگران مصون است و تنها از طریق آثار و صفاتش شناخته می‌شود. متن همچنین به محدودیت‌های شناخت خداوند و نقش صوفیان در بیان اسرار الهی اشاره می‌کند.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با مباحث متافیزیکی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۳۲۱ - غیب‌المصون و غیب‌المکنون
دگر غیب‌المصون و غیب مکنون
عبارت دان ز سر ذات بیچون
نیابد کس بکنه ذات او راه
زکنه او بجز او نیست آگاه
مصون باشد ز استحضار اغیار
دگر مکنون ز ادراکات و ابصار
ز خود بنمود آثار و صفت را
معین کرد حد معرفت را
که بشناسند او را تا بآن حد
و زان پس راه عرفانش بود سد
بود آن حد مقام واحدیت
وزان پس نیست رسم از خلق و خلقت
مگر صوفی که اسرار از کمون گفت
خود آنرا غیب مکنون و مصون گفت
عبارت دان ز سر ذات بیچون
نیابد کس بکنه ذات او راه
زکنه او بجز او نیست آگاه
مصون باشد ز استحضار اغیار
دگر مکنون ز ادراکات و ابصار
ز خود بنمود آثار و صفت را
معین کرد حد معرفت را
که بشناسند او را تا بآن حد
و زان پس راه عرفانش بود سد
بود آن حد مقام واحدیت
وزان پس نیست رسم از خلق و خلقت
مگر صوفی که اسرار از کمون گفت
خود آنرا غیب مکنون و مصون گفت
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۲۰ - غیب الهویه و غیب المطلق
گوهر بعدی:بخش ۳۲۲ - الغین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
