بده از لائمه دل را تسلی
که آن نوریست فوری در تجلی

بود بربارقه یا خطره موسوم
که گرد زود ظاهر زود معدوم

خود آن آثار حسن حقتعالی است
دل از وی منجذب سوی دل آراست

برفت از خود چو دید آنحسن موزون
شود تا رفته رفته محو و مجنون