هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عاشقانه، از معشوق خود با توصیف‌های زیبا و استعاره‌های پراحساس یاد می‌کند. او زیبایی‌های معشوق مانند خط و خال و زلفش را می‌ستاید و بیان می‌کند که این زیبایی‌ها صبر و آرامش را از او گرفته‌اند. شاعر همچنین به وفاداری عاشقان اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که آن‌ها جز وصال معشوق یا نابودی رقیب چیزی نمی‌خواهند. در پایان، شاعر با لحنی ملتمسانه از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۲۰ - وصال دوست

نازنینا! رحم کن بر این غریب
لیس محبوبی بغیرک یا حبیب

خط و خال و زلفت ای زیبا صنم!
برده از من صبر و آرام و شکیب

آفتابت گر، ببیند بی حجاب
رخ کند پنهان، ز خجلت در حجیب

هر که بیند آن رخ چون آفتاب
فاش گوید انهُ شیءٌ عَجیب

غیر نخل قامتت نخلی دگر
بار ندهد پسته و بادام و سیب

عاشقان چیزی نخواهند از خدا
یا وصال دوست، یا مرگ رقیب

گر هزاران خار در پایش خلد
ترک گل، هرگز نگوید عندلیب

داد «ترکی» را بده ای مه جبین
ورنه گیرم دامنت روز حسیب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹ - دو زلف پر خم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱ - طالع فیروز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.