تا به گرد رخ تو سر زد خط
راست گویم فتاده ام به غلط

که خط است این به گرد عارض تو
یا به مه ریخته ز مشک نقط

از فراق تو روز و شب باشد
اشک جاری ز دیده ام چون شط

غم به گردم چو حلقهٔ پرگار
من چو مرکز فتاده ام به وسط

می کشم ناله از جگر شب و روز
از فراق رخ تو چون بربط

من به بحر محبتت جانا!
می خورم غوطه روز و شب چون بط

با جمال تو عشق من واجب
وز رقیب تو اجتناب احوط

«ترکیا» هر کسی رهی دارد
راه من، راه عاشقی ست فقط

«ترکی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir