هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر به توصیف معشوق و ویژگی‌های او می‌پردازد. او زیبایی‌های معشوق را با عناصر طبیعی مانند ماه، گل، ریحان و سرو مقایسه می‌کند و عشق خود را به او بیان می‌دارد. همچنین، شاعر به ارزش‌های معنوی مانند فقر و درویشی اشاره می‌کند و شعر را در مقایسه با حفظ قرآن قرار می‌دهد.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و تمثیل‌های به‌کار رفته نیاز به درک ادبی بیشتری دارند که معمولاً از سن 16 سالگی به بعد قابل درک است.
شمارهٔ ۱۱۶ - گنج شایان
ای جمالت! زماه تابان به
لب لعلت، ز آب حیوان به
بوی زلفت ز بوی گل خوشتر
خط سبزت ز برگ ریحان به
نیست نخلی چو سرو در بستان
نخل قدت ز سرو بستان به
در دندان صاف رخشانت
از لطافت ز در عمان به
گر چه جان بهتر است از همه چیز
لیک هستی مرا تو از جان به
زهر هجر توام به از تریاق
درد عشق توام ز درمان به
نعمت فقر و گنج درویشی
پیش «ترکی» ز گنج شایان به
«ترکیا» گر هزار دستانی
ور شوی از هزاردستان به
شعر گفتن بود کمال، ولی
نیست چیزی ز حفظ قرآن به
لب لعلت، ز آب حیوان به
بوی زلفت ز بوی گل خوشتر
خط سبزت ز برگ ریحان به
نیست نخلی چو سرو در بستان
نخل قدت ز سرو بستان به
در دندان صاف رخشانت
از لطافت ز در عمان به
گر چه جان بهتر است از همه چیز
لیک هستی مرا تو از جان به
زهر هجر توام به از تریاق
درد عشق توام ز درمان به
نعمت فقر و گنج درویشی
پیش «ترکی» ز گنج شایان به
«ترکیا» گر هزار دستانی
ور شوی از هزاردستان به
شعر گفتن بود کمال، ولی
نیست چیزی ز حفظ قرآن به
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۵ - صید گرفتار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷ - سوختن در عشق
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
