هوش مصنوعی: این متن یک نیایش و مناجات عرفانی است که در آن شاعر به توصیف صفات الهی مانند خالقیت، قدرت، رحمت، بخشش و علم بی‌پایان خداوند می‌پردازد. همچنین به رابطه خداوند با بندگانش، از جمله بخشش گناهان و پوشاندن عیوب آنان اشاره می‌کند. در پایان، شاعر با تواضع به گناهکار بودن خود اعتراف کرده و از خداوند طلب بخشش می‌کند.
رده سنی: 12+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و اصطلاحات به کار رفته در متن نیاز به توضیح دارند که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد بهتر درک می‌شوند.

شمارهٔ ۱۳۷ - خطا پوش

یا رب! تو خالقی و، توانا و، قادری
رحمانی و، رحیمی و، غفار و، قاهری

بر بندگان خویش، رئوفی ومشفقی
بر حسن و قبحشان، تو بصیری و ناظری

خلاق وحش و طیر زمینی و آسمان
رزاق جن و انس و، مسلمان و کافری

محکوم حکم توست، بقا و تو حاکمی
مامور امر توست، فنا و تو آمری

پوشیده نیست ظاهر و باطن به پیش تو
دانای باطنی تو و،بینای ظاهری

از راه لطف، پردهٔ کس را نمی دری
زان رو که بر عیوب خلایق تو ساتری

«ترکی» اگر چه نامه سیاهست و مذنب است
لیکن تو جرم بخش و، خطاپوش و، غافری
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶ - اختر رخشنده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.