هوش مصنوعی: این متن شعری در وصف کربلا و اهمیت آن در فرهنگ شیعه است. شعر به فضایل و ویژگی‌های کربلا می‌پردازد، از جمله اینکه مدفن امام حسین(ع) است و به عنوان مکانی مقدس و شفابخش توصیف می‌شود. همچنین، به رنج‌ها و مصیبت‌های واقعه عاشورا اشاره دارد و کربلا را محل پناهگاه همه مردم، از شاه تا گدا، می‌داند.
رده سنی: 12+ متن دارای مضامین مذهبی و عاطفی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و مناسب است. همچنین، به دلیل اشاره به مفاهیم عمیق دینی و تاریخی، ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰۶ - ارض کربلا

ای ارض کربلا تو محل بلاستی!
موسوم از این سبب تو به کرب و بلا ستی

مدفون به تربت تو بود گوشوار عرش
برتر هزار بار، ز عرش علاستی

ای خاک از آنکه مدفن سبط پیمبری
هر درد را دوا و مرض را شفاستی

عنبر نی، تو بهتر ز عنبری
چون قتلگاه سبط رسول خداستی

ای ارض کربلا تو بهشتی ولی چرا؟
محنت فزا و، معدن حزن و بکاستی

شاهان کنند خاک تو را توتیای چشم
آری به چشم اهل نظر توتیاستی

شاه و گدا به سوی تو دارند التجا
ای خاک پاک، ملجا شاه و گداستی

« ترکی» نوشت نام تو چون ای زمین پاک!
غم بر غمش فزود، ز بس غم فزاستی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵ - شبستان عمر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷ - طایر بی آشیان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.