ای ارض کربلا تو محل بلاستی!
موسوم از این سبب تو به کرب و بلا ستی

مدفون به تربت تو بود گوشوار عرش
برتر هزار بار، ز عرش علاستی

ای خاک از آنکه مدفن سبط پیمبری
هر درد را دوا و مرض را شفاستی

عنبر نی، تو بهتر ز عنبری
چون قتلگاه سبط رسول خداستی

ای ارض کربلا تو بهشتی ولی چرا؟
محنت فزا و، معدن حزن و بکاستی

شاهان کنند خاک تو را توتیای چشم
آری به چشم اهل نظر توتیاستی

شاه و گدا به سوی تو دارند التجا
ای خاک پاک، ملجا شاه و گداستی

« ترکی» نوشت نام تو چون ای زمین پاک!
غم بر غمش فزود، ز بس غم فزاستی