هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به فردی که به مال دنیا مغرور شده است خطاب می‌کند و یادآوری می‌نماید که هر دوی آنها از خاک و آب آفریده شده‌اند و تفاخر به ثروت بی‌معناست. او اشاره می‌کند که خداوند عادل و حکیم است و به هر کس به اندازه شایستگی‌اش عطا کرده است: به او دانش و به مخاطبش ثروت.
رده سنی:
14+
مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه کافی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است. همچنین، نقد اجتماعی مطرح شده در شعر برای این رده سنی مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۳ - بنای عدل
الا ای پای بند مال دنیا!
که بر رویت در دولت گشاده است
من و تو هر دومان از آب و خاکیم
چه باد است این تو را بر سر فتاده است
تو با دولت اگر بر من کنی فخر
کسی با دولت از مادر نزاده است
اگر با دولتت فخر است بر من
مرا از فخر تو فخری زیاده است
خداوندی که عدل است و حکیم است
بنای عدل را نیکو نهاده است
به قدر شان هر کس داد چیزی
مرا دانش تو را دینار داده است
که بر رویت در دولت گشاده است
من و تو هر دومان از آب و خاکیم
چه باد است این تو را بر سر فتاده است
تو با دولت اگر بر من کنی فخر
کسی با دولت از مادر نزاده است
اگر با دولتت فخر است بر من
مرا از فخر تو فخری زیاده است
خداوندی که عدل است و حکیم است
بنای عدل را نیکو نهاده است
به قدر شان هر کس داد چیزی
مرا دانش تو را دینار داده است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲ - رحمت پروردگار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴ - فضل خداوندی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
