هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به توصیف معشوق و احساسات خود نسبت به او می‌پردازد. او زیبایی‌های چهره‌ی معشوق مانند رخساره، موی سیاه، خال روی صورت و ... را با تصاویر زیبا و استعاری مانند ماه، خورشید، سنبل و ... مقایسه می‌کند. همچنین از دوری و بی‌تفاوتی معشوق شکایت دارد و بیان می‌کند که هرچه به او نزدیکتر می‌شود، معشوق از او دوری می‌کند. در نهایت اعلام می‌کند که حتی اگر آسمان بر سرش سنگ ببارد، از عشق معشوق دست نخواهد کشید.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند دوری معشوق و شکایت از بی‌تفاوتی او نیاز به بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۰ - ماه یا که خورشید
ای به رخسارهٔ تو زلف سیاه
چون غرابی به شاخ گل آونگ
روی تو ماه یا که خورشید است
موی تو سنبل است یا شبرنگ
خال بر عارض تو جا کرده
همچو هندو، میان شهر فرنگ
بی توام باشد این جهان فراخ
در نظر همچو چشم سوزن تنگ
شهدسان، نوشمش به جای شراب
گر بریزی به ساغرم تو شرنگ
ما به صلحیم دائما با تو
تو به مایی مدام بر سر جنگ
هر چه نزدیکتر شوم با تو
تو گریزی زمن به صد فرسنگ
من زکوی تو پاکشم هیهات
به سرم گر زچرخ بارد سنگ
چون غرابی به شاخ گل آونگ
روی تو ماه یا که خورشید است
موی تو سنبل است یا شبرنگ
خال بر عارض تو جا کرده
همچو هندو، میان شهر فرنگ
بی توام باشد این جهان فراخ
در نظر همچو چشم سوزن تنگ
شهدسان، نوشمش به جای شراب
گر بریزی به ساغرم تو شرنگ
ما به صلحیم دائما با تو
تو به مایی مدام بر سر جنگ
هر چه نزدیکتر شوم با تو
تو گریزی زمن به صد فرسنگ
من زکوی تو پاکشم هیهات
به سرم گر زچرخ بارد سنگ
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹ - دل بی قرار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱ - بادهٔ ناب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
