روزش چو شب است و شب، شب اول قبر
هرکس که به خانه، زن زشتی دارد

یک روز خوشی به خود نه بیند هرگز
کو همسر زشت بد سرشتی دارد

در مزرع دهر با چنین همسر زشت
حقا که عجب زرعی و کشتی دارد

گر سر بنهد به بالش زر گویا
در زیر سرش نه پخته خشتی دارد

با همچو زنی اگر شبی روز کند
شک نیست که آزار خنشتی دارد