۸۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۸ - مجال مکث و درنگ

ای که آسوده خفته ای شب و روز
زیر این طاق لاجوردی رنگ

چشم خود باز کن، که اینجا نیست
هیچ کس را مجال مکث و درنگ

بایدت رفت و زین سرای فراخ
عاقبت در میان قبری تنگ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷ - یک عمر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹ - هشیار باش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.