نزد ما خوبترین هدیه به عالم ادب است
که ادب مهر ووفا را، به حقیقت حسب است

به ادب کوش و خود از اصل و نسب دور، بدار
همه دانند ادب حاصل اصل و نسب است

یار، افروخته رخ آمد و افراخته قد
ای خوش آن عاشق سرگشته که اندر طلب است

خاک پای عجم امروز، به فرهنگ و کمال
توتیائی است که روشن کن چشم عرب است

هر که را نیست سر عشق مجو، زو ثمری
شجر بی ثمر از روی حقیقت حطب است

مرد را علم و عمل به بود از مال و منال
عبث آنکو که گرفتار پرند و قصب است

خیمه سلطنت فقر کنون گشت بلند
«حاجبا» مژده که هنگام نشاط و طرب است