سرای میکده را گو همیشه باز کنید
دری جز این در اگر باز شد فراز کنید

کنید سجده به خم پس ز می وضو سازید
نماز را بگذارید و جان نیاز کنید

حقیقت است اگر در دل است در گل نیست
ریاست، روی چو در قبله مجاز کنید

گدای میکده را بر شماست روی نیاز
به یک دو ساغرش از غیر بی نیاز کنید

به عزم صید چو شهباز حق کند پرواز
همه کبوتر دل نزد شاهباز کنید

شد از دو ترک مخالف حصار شهر آشوب
عراق پر ز نوا، شور در حجاز کنید

به راه راست شد از چار و سه همایون فال
ز خسروی و امیری به شاه ناز کنید

ز دستبرد زمانه اگر بجاست دلی
نثار «حاجب » شیراز دلنواز کنید