هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز، به زیبایی‌های معشوق و جذابیت‌های او می‌پردازد. شاعر با استفاده از تشبیهات زیبا مانند سرو، سمن، یوسف، و ماه، معشوق را توصیف می‌کند و عشق و شیفتگی خود را بیان می‌دارد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی و معنوی مانند عالم جان و ملک بدن نیز دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات و تشبیهات نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۱۳۹

ای سرو جهان بازآ، به چمن
تا سرو، رود در سجده چو من

با قد، و رخت مانند خجل
هم سرو سهی هم تازه سمن

مشتاق تواند با عجز و نیاز
هر تازه جوان هر پیر کهن

در مصر جمال دارد مه من
بس یوسف مصر در چاره ذقن

تابنده رخت در شرق نتافت
در عالم جان در ملک بدن

مرهون لب و دندان تواند
هر لعل بدخش هر در عدن

بی بهره نماند از حسن تو کس
نی شیخ و نه شاب نی مرد و نه زن

مقتول تو باد محبوب جهان
نامت چو نوشت با خون به کفن

ای جوهر فرد در شیشه جان
وی زر عیار در بوته تن

هر معجزه ایست از علم و بیان
ریزی چو درر از درج دهن

آزادی گل از طینت تست
ای ماه زمین وی شاه زمن

شد کشو دل تسخیر، تو را
ناشسته لبت مادر زلبن

سحریست ببین در خامه تو
منسوخ گر احکام و سنن

استاد بود «حاجب »ز قدم
بر اهل کمال در باب سخن
وزن: مستفعلتن مستفعلتن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.