بیا ساقی بیار آن جام می را
زلالی بخش درد آشام می را

زمان گل به گلشن تا که باقیست
منه از کف زمانی جام می را

ز خم جز غلغل مینا که آرد
به بزم می کشان پیغام می را

به غیر از خواجگان مصطب عشق
کسی نادیده لطف عام می را

بتی دارم که پیش لعل میگونش
نشاید برد هرگز نام می را

بریزد خون به کامش ساغر می
ز کامش تازه سازد کام می را

به جز نور علی ساقی مستان
که در آغاز دید انجام می را؟