یوسف مصر دلم از چه ز کنعان بگذشت
صبح وصلم بدمید و شب هجران بگذشت

از حرم هرکه درآمد بدر دیر مغان
کفر زلف تو بدید از سر ایمان بگذشت

هرکه بگشاد برخسار تو جانا نظری
چون من بیدل حیران شد و از جان بگذشت

ای بسا جان مقدس که شدش خاک نشین
سرو ناز تو براهی که خرامان بگذشت

هرکه بگشاد برخسار تو جانا نظری
همچو من بیدل و حیران شده از جان بگذشت

عاشقان را سرو سامان شده تا نور علی
در ره عشق بتان از سرو سامان بگذشت