هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از حافظ، به بیان حالات روحی و عرفانی شاعر می‌پردازد. او از مستی و بی‌خودی ناشی از عشق الهی سخن می‌گوید و از گم‌گشتگی خود در این راه می‌نالد. شاعر به ستایش علی(ع) نیز پرداخته و نور او را روشنی‌بخش زندگی می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی نیاز به دانش ادبی و فلسفی پایه دارد.

شمارهٔ ۷۸

یارب این ساغر پرجوش ز خمخانه کیست
هوش ما برد ندانیم که پیمانه کیست

کس درآن باده مرد افکن گلرنگ نیافت
کاین همه کیفیت از نرگس مستانه کیست

بسکه دلها شده ویران ز پی گنج غمش
کس ندانسته که آن گنج بویرانه کیست

دل ما را که بود زلف تو زنجیر جنون
جز برخسار پری وضع تو دیوانه کیست

سوزدش بهر چه شب تا بسحر شعله شوق
یارب این شمع بپرسید که پروانه کیست

غیر کاشانه اغیار که ظلمتکده است
روشن از نور علی ناشده کاشانه کیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.