مطلقی باز در قیود آمد
بی نمودی بصد نمود آمد

جلوه کرد حسنش اندر غیب
شاهد و مشهد و شهود آمد

خواست آئینه برخسارش
عدم صرف در وجود آمد

کاروان نفخت من روحی
از سماوات جان فرود آمد

خیمه درآب و خاک آدم زد
ساجد و مسجد و سجود آمد

در معارف زهر لب و گوشی
نکته ها گفت در شنود آمد

ساقی حسن باده پیما شد
مطرب عشق در سرود آمد

جز یکی نیست مطرب و ساقی
جلوه گر گر بدو نمود آمد

دل و جان و جوارح و احشأ
جام مینا و چنگ و عود آمد

هرکه زان می پیاله ئی نوشید
بیخود از بود و از نبود آمد

تافت نور علی بغیب و شهود
فاش پنهان هرآنچه بود آمد