نموده رخش تا جمالی مرا
بدل بسته نقش خیالی مرا

ز هجرش چه نالم که مهرش نمود
زهر ذره راه وصالی مرا

نماید جهان جمله پیش نظر
ز خورشید رویش ظلالی مرا

زبان را چه یارا که گوید جواب
کند از لبش گر سؤالی مرا

ز طاوس حسنش چگویم که دل
ز کف برده پر و بالی مرا

دراین پرده نقش دو کون از رخش
بود در نظر خط و خالی مرا

چه کم گردد از کوثر رحمتش
بکام ار بریزد زلالی مرا

چه نور از تجلی نورش بدل
رسد هر نفس طرفه حالی مرا

«نورعلیشاه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir