هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه به ستایش عشق الهی و جستجوی وصال با معشوق ازلی می‌پردازد. شاعر از گمگشتگی عقل و نیاز به رهبری عشق سخن می‌گوید، از ستم هجران شکوه کرده و به توصیف جلوه‌های زیبایی و مستی معنوی می‌پردازد. در ابیات پایانی، شاعر بر ارزش معنوی سخن خود تأکید کرده و مخاطب را به جستجوی گوهر حقیقت دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مضامین عرفانی عمیق و استعاره‌های شراب و می‌گساری است که درک آن به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین استفاده از مفاهیم انتزاعی عشق الهی برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ممکن است نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۰

الصلا ای عشق رهبر الصلا
عقل گمره را بره بر الصلا

در میان دلربایان دلبری
کس ندیده چون تو دلبر الصلا

وصل دلجوی تو کو تا گیردم
از کف هجر ستمگر الصلا

برلب خشگم ببین و رحمتی
کن مرا در دیده تر الصلا

گردر مسجد بمستان بسته گشت
باز شد میخانه را در الصلا

وصل گل آمد که پیمائیم ما
باده گلگون بساغر الصلا

چون قد خوبان دگر بالا گرفت
جلوه سرو صنوبر الصلا

ساقیم بخشد ز جام لعل فام
باده چون یاقوت احمر الصلا

می پرستان را ز چشم لعل خویش
میدهد بادام و شکر الصلا

الصلا گفتم بیاران بارها
باز گویم بار دیگر الصلا

ای بسا گوهر که نور از خامه ریخت
گر توئی جویای گوهر الصلا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.