ای خاک پایت بر فرق من تاج
فرقم بتاجی گردیده محتاج

تو شاه خوبان در حسن و خوبی
خوبان فرستند بر در گهت باج

افغان که زلفت از کافری کرد
ایمان و دینم یکباره تاراج

آن خال مشکین بر آن بناگوش
هندو نژادیست بنشسته بر عاج

ابرو کمانا کو تیر مژگان
تا آرمش پیش از سینه آماج

رفتی و ما را در دیده یارا
شد روز روشن همچون شب داج

معراج هرکس باشد بکوئی
چون نور ما را کوی تو معراج