اکنون که بطره ات اسیرم
هر دم چه زنی زغمزه تیرم

آزادم و بنده رخ تو
صیادم و در کفت اسیرم

خورشید برد ز اخترم نور
هرچند که ذره و حقیرم

باخاک یکیست گنج قارون
پیش من اگر چه بس فقیرم

خاطر ندهم بهر نگاری
تا نقش تو هست در ضمیرم

درخلد برین حرام باشد
بی لعل تو انگبین و شیرم

خمار ازل سرشته چون نور
از باده مهر تو خمیرم