هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از زبان عاشقی بیان می‌شود که از فراق معشوق رنج می‌برد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبایی مانند سنبل، گلبن، گل‌ها و خم زلف، احساسات خود را توصیف می‌کند. او از درد عشق، گذر عمر و آرزوی دیدار معشوق می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۷۰۴

چو سنبل پیچ و تابم مو بمو از پیچش مویی
چو گلبن خارخارم پای تا سر از گل رویی

بمژگان دشمنم کاندر میان عاشق و معشوق
چو کوهی در نظر باشد حجاب هر سر مویی

ندیدم بی تو من گلشن ولی گل دیدگان گویند
که بی‌روی تو گل‌ها را نه رنگی هست و نه بویی

چه خامی‌هاست در طبعم که عشق خانمانسوزم
پس از صد سوختن دارد سپند آتشِ خویی

بهار عمر چون آب روان بگذشت طالع بین
که ننشستیم با سرو روانی بر لب جویی

بتنگ آمد دل از وارستگی یارب نصیبم کن
خم زلفی، کمند کاکلی زنجیر گیسویی

ببین فیّاض اقبالم که با چندین تنک‌رویی
جواب هر دو عالم داده‌ام از چین ابرویی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.