هوش مصنوعی:
شاعر از عشق شدید و دیوانه‌وار خود می‌گوید که او را مسحور کرده است. او از جان و دل خود می‌گوید که یک‌بار هم به دست معشوق نرسیده است. شاعر خود را مانند مجنون و شی‌دای سرمست می‌داند و آرزو دارد که گوهر وجودش را به دست معشوق برساند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و احساسات شدید است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۲
اَمیرْ گِنِهْ تِهْ عِشْقْ هَکِرْدِهْ مِرِهْ مَسْتْ
مِهْ جٰان وُ دِلْ‌رِهْ یِکْ‌بٰارْ نییٰارْ نی شِهْ دَسْتْ
مَجْنُونْ صِفِتْ گِرْدِ مِهْ، شَیْدٰایِ سَرْمَسْتْ
گَوهِرْ گِلِهْ دیمْ رِهْ تا بییٰارِمْ (بییورِمْ) شِهْ دَسْتْ
مِهْ جٰان وُ دِلْ‌رِهْ یِکْ‌بٰارْ نییٰارْ نی شِهْ دَسْتْ
مَجْنُونْ صِفِتْ گِرْدِ مِهْ، شَیْدٰایِ سَرْمَسْتْ
گَوهِرْ گِلِهْ دیمْ رِهْ تا بییٰارِمْ (بییورِمْ) شِهْ دَسْتْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
