هوش مصنوعی:
امیر گنه در این شعر از دل‌تنگی و آرزوی خود برای رسیدن به معشوق می‌گوید. او بیان می‌کند که دلش را به معشوق سپرده و آرزو دارد به خاک او برسد. همچنین، او امیدوار است که درگاه لولاک (خداوند) آرزویش را برآورده کند و هرگز اشک‌هایش بر خاک نریزد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد ایجاد می‌شود.
شمارهٔ ۶۵
امیر گنه: مه دِلْ‌رِهْ بئیتهْ ته واکْ
بئیتِهْ تنه واک وُ، وَرِهْ به شه خاکْ
اَنْدی تمنّا دارْمِهْ دَرگاهِ لُولاکْ،
ته چیرْ نَشّنه هرگز آبِ رُو به خاکْ
بئیتِهْ تنه واک وُ، وَرِهْ به شه خاکْ
اَنْدی تمنّا دارْمِهْ دَرگاهِ لُولاکْ،
ته چیرْ نَشّنه هرگز آبِ رُو به خاکْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
